W środę 13 września 2017 roku, na sesji plenarnej w Strasburgu, europosłowie głosowali nad rozporządzeniem w sprawie włączenia emisji i pochłaniania gazów cieplarnianych pochodzących z działalności związanej z użytkowaniem gruntów, zmianą użytkowania gruntów i leśnictwem do ram polityki klimatyczno-energetycznej do roku 2030 i zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji mających znaczenie dla zmiany klimatu.

Europosłowie przyjęli rozporządzenie dot. włączania emisji i redukcji gazów cieplarnianych z użytkowania gruntów i lasów (LULUCF) dużą większością głosów. Regulacje te określają zobowiązania państw członkowskich do realizacji powinności Unii do redukcji emisji gazów cieplarnianych na lata 2021–2030, jak i zasady rozliczania i kontroli zgodności. Nawiązuje ono do porozumienia paryskiego z 2015 roku, w którym to zawarto długoterminowy cel i określono, że wkład z użytkowania gruntów i leśnictwa w realizacji długoterminowych celów związanych z łagodzeniem zmiany klimatu będzie miał kluczowe znaczenie. Transgranicznego już problemu zmiany klimatu nie da się rozwiązać jedynie poprzez działania krajowe i lokalne - potrzeba międzynarodowej współpracy. Podejmowanie tych działań już teraz ma swoje uzasadnienie w tym, że wraz z końcem 2020 roku wygaśnie protokół z Kioto. Mając to na uwadze, włączenie LULUCF do unijnych ram polityki klimatycznej, poczynając od roku 2021 to działanie priorytetowe.

Można wymienić kilka sposobów, w jakie sektor LULUCF może przyczynić się do łagodzenia zmiany klimatu. Przede wszystkim jest to utrzymanie i powiększanie pochłaniaczy gazów cieplarnianych, gdzie kluczową rolę pełni leśnictwo. Nieustannie, a w szczególności tutaj powinno się podkreślać ważną rolę leśnictwa jako części gospodarki. Należy także pamiętać, o czym wspominałam w trakcie debaty na sesji plenarnej w Strasburgu, że lasy to nie tylko ogromny potencjał absorpcyjny, ale także źródło bardzo ważnego surowca, jakim jest drewno oraz miejsca pracy, które powstają pośrednio bądź bezpośrednio w związku z funkcjonowaniem tego sektora. Postrzeganie lasów jako pochłaniaczy emisji dwutlenku węgla, może zatem obciążać inne sektory poszczególnych gospodarek. Dlatego też tak bardzo potrzebujemy zrównoważonych przepisów w tej kwestii.

Przyjęte przez Parlament Europejski rozporządzenie w ograniczonym stopniu wpłynie na budżet UE. To, jakie koszty poniosą poszczególne państwa członkowskie zależy w głównej mierze od wyboru krajowych polityk i środków w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych i innych działań na rzecz łagodzenia zmiany klimatu w sektorze użytkowania gruntów objętych tą inicjatywą wybranych w danym kraju. Regulacje te są sukcesem dla nas wszystkich, jako obywateli UE i z pewnością przyniosą nam wiele korzyści w najbliższym czasie i w kolejnych latach. Cieszę się, że swoim głosem mogłam przyczynić się do wejścia w życie przepisów tego rozporządzenia.